نقش کمبود ویتامین و مواد معدنی در سو هاضمه

سوء هاضمه به ناراحتی یا درد در قسمت بالای شکم، اغلب پس از خوردن یا نوشیدن اشاره دارد. این یک بیماری نیست، بلکه نشانه بیماری ریفلاکس معده (GERD) و سایر شرایط است و شامل مجموعه عواملی است که در هضم غذا مشکل ایجاد می کند. سوء هاضمه مشکلی رایج است که تا 30 درصد جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم شایع آن عبارتند از نفخ، ناراحتی، احساس سیری بیش از حد، حالت تهوع و گاز. در بیشتر موارد، بعد از خوردن یا آشامیدن اتفاق می افتد. تغییرات سبک زندگی اغلب می تواند کمک کننده باشد.

آیا کمبود ویتامین ها و مواد معدنی در این بیماری سو هاضمه (دیس پیسی) نقش دارد؟

 سوء هاضمه اغلب علامت یا عارضه رایج سایر بیماری های گوارشی مانند گاستریت و بیماری رفلاکس معده به مری است و یا در اثر استفاده از برخی داروها ایجاد می شود. اگر سوء هاضمه به طور ناگهانی به خصوص در افراد مسن ایجاد شود، نشانه بالقوه بیماری های جدی تر در نظر گرفته می شود. 
کمبود برخی ویتامین‌ ها، ممکن است باعث برخی علائم گوارشی مانند نفخ معده، اسهال، یبوست، تهوع و… شود.

ویتامین B12

گاستریت و در نتیجه کمبود ویتامین B12، افزایش ضعف، از دست دادن حافظه، و افسردگی روانی از علائم شایع در افراد و سوء هاضمه و نفخ شکم گاهی اوقات یک شکایت مکرر دردسرساز می باشد. این علائم اغلب با درمان با ویتامین B12 بهبود می یابد. به نظر می رسد کمبود ویتامین B12 نقش مهمی در ایجاد اختلال حرکتی معده و پیامدهای بالینی آن دارد. درمان با این ویتامین باعث بهبود تخلیه معده در برخی از بیماران مبتلا به سوء هاضمه می شود.
تخمین زده شده است که کمبود ویتامین B12 تا 20 درصد از افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد و با اختلال در سندرم های جذب گوارشی و کم خونی خطرناک مرتبط است. بیشتر موارد بالینی شناسایی نشده و به صورت اتفاقی یافت می شوند، در حالی که موارد عمیق تر ممکن است با یافته های عصبی و هماتولوژیک (مانند کم خونی ماکروسیتیک) که ممکن است نشانه بیماری زمینه ای شدیدتر باشد، ظاهر می شوند.

ویتامین D

کشف گیرنده های ویتامین D در دستگاه گوارش راه کاملا جدیدی از بینش در مورد نقش آن در سلامت دستگاه گوارش باز کرده است. بنابراین، اصلاح کمبود ویتامین D یک راه مطمئن برای رسیدگی به مشکل سوزش ریفلاکس است. دردهای شکم به عنوان مثال، سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، ممکن است به کمبود ویتامین D نسبت داده شود، به ویژه زمانی که هیچ توضیحی برای این مشکل وجود نداشته باشد. بنابراین مصرف مکمل ویتامینD، در صورت نیاز، یک رژیم ساده است که ممکن است برای بیماران مبتلا سودمند باشد.

ویتامین C

در چندین مطالعه گزارش شده است که اسید اسکوربیک می‌تواند باعث اختلالات گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سر دل، حالت تهوع، اسهال، کرامپ/درد شکمی و مری شود. مطالعات قبلی نشان داده است که غلظت ویتامین C شیره معده با شدت التهاب معده مرتبط است.

کلسیم

تغییرات در عملکرد عضلات صاف با سطوح سرمی پایین کلسیم ممکن است باعث تحریک گانگلیون های اتونوم شود و می تواند منجر به اختلال بلع، درد شکم، قولنج صفراوی، خس خس سینه و تنگی نفس شود.
هم اسید معده و هم محیط کمی اسیدی دوازدهه برای جدا کردن کلسیم خورده شده از غذا و در دسترس قرار دادن آن برای جذب ضروری هستند. بدون این محیط، کلسیم عنصری جذب نمی شود و به طور بالقوه منجر به تغییرات فیزیولوژیک جبرانی از جمله هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه می شود. 

آهن

بیماران با فقر آهن در مقایسه با گروه شاهد یبوست خود گزارش شده مکرر بیشتری داشتند 56٪ در مقابل 22.8٪، P <0.001) ) میانگین نمرات نفخ، سوء هاضمه و اختلال کیفیت زندگی مرتبط با یبوست  در گروه کم خونی فقر آهن به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود. 

منیزیم 

در صورت کمبود منیزیم، اسفنکتر پیلور به همان اندازه که باید شل نمی شود. این امر تخلیه موثر معده را مختل می کند. غذا برای مدت طولانی تری در معده باقی می ماند و بر اسفنکنر تحتانی مری فشار ایجاد می کند. اسفنکتر مذکور در برابر فشار تسلیم می شود و به سمت بالا باز می شود و باعث رفلاکس اسید می شود. مکانیسم دیگری که به وسیله آن منیزیم به تسکین بیماری بازگشت اسید به مری کمک می کند، اثر آن روی اسید معده است. در موارد مشکلات گوارشی ناشی از اسید معده بالا، منیزیم در خنثی کردن این اسیدیته بسیار کارآمد است. وقتی اسیدیته معده بالا باشد، هضم طبیعی را مختل می کند. هضم نادرست منجر به تشکیل گاز و نفخ می شود. نفخ معده به اسفنکتر فشار وارد می کند و آن را به سمت بالا باز می کند و محتویات اسیدی را به داخل مری می ریزد. بسیاری از داروهای رفلاکس اسید (مثلاً شیر منیزیم، جدای از توانایی آن در رفع یبوست، یک داروی عالی برای رفلاکس اسید است) به دلیل توانایی آن در خنثی کردن اسیدیته اضافی در معده حاوی منیزیم هستند.

زنجبیل 

زنجبیل هزاران سال است که به عنوان یک کمک موثر گوارشی و درمان طبیعی برای تهوع و تسکین سوء هاضمه استفاده می شود. اخیراً، محققان تایوانی کشف کرده‌اند که مجموعاً 1.2 گرم زنجبیل می‌تواند به معده کمک کند تا محتویات خود را در روده‌های کوچک در افراد مبتلا به سوء هاضمه عملکردی آزاد کند - وضعیتی که در آن 40 درصد از بیماران از تاخیر غیرعادی تخلیه معده رنج می‌برند. این دلیل عمده ای است که چرا زنجبیل به افرادی که نفخ، یبوست و سایر اختلالات گوارشی دارند کمک می کند. زنجبیل عضله صاف در پوشش روده را شل می کند و به حرکت غذا در سراسر سیستم کمک می کند. خوردن زنجبیل تازه کامل، نوشیدن آب زنجبیل تازه و استنشاق روغن ضروری زنجبیل، همگی راه‌های طبیعی بسیار موثر برای بهبود اختلالات معده مانند سوء هاضمه هستند.