بیوتین چیست و چه خواصی دارد؟

 

بیوتین (B7 یا ویتامین H) از ویتامین های گروه B محلول در آب است که برای تقویت رشد مو و تقویت ناخن مطرح شده است. کمبود بیوتین یداز غیر معمول است اما ممکن است به صورت ورم ملتحمه، آتاکسی، تشنج، عفونت های پوستی و تاخیر رشد در کودکان تظاهر کند. بیوتین ممکن است در افرادی که از سندرم موی شکننده پاتولوژیک یا سندرم موهای غیرقابل شانه‌شدن رنج می‌برند، فوایدی داشته باشد. تا به امروز، هیچ کارآزمایی مبنی بر استفاده از مکمل بیوتین برای بهبود کیفیت یا کمیت مو یا رشد ناخن وجود نداشته است.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده مصرف روزانه بیوتین را توصیه نمی کند، اگرچه به بیماران شیرده یا باردار توصیه می شود از 5 میکروگرم تا 35 میکروگرم در روز بیوتین مصرف کنند. بارداری و سیگار کشیدن متابولیسم بیوتین را افزایش می دهد و نیاز به افزایش مصرف دارد، اگرچه بحث برانگیز است. شواهد محدودی وجود دارد که نشان می دهد بیوتین می تواند برای رشد مو و ناخن مفید باشد. مکانیسم عمل بیوتین همچنین به عنوان یک کوآنزیم برای کربوکسیلازهای متعدد در انسان عمل می کند که این آنزیم ها در بسیاری از فرآیندهای متابولیک حیاتی هستند. اخیراً نقش‌های جدید بیوتین به‌ویژه نقش آن در سیگنال‌دهی سلولی و تنظیم اپی ژنتیکی مورد تأیید قرار گرفته است. مکانیسم اثر بیوتین با چسبیدن به بقایای لیزین خاص رخ می دهد.

عوارض جانبی مصرف بیش از حد بیوتین می تواند شامل ناراحتی معده باشد، اگرچه این ویتامین همچنان یک ویتامین با عوارض جانبی بسیار کم است. جذب بیوتین توسط اپیتلیال کولون انسان یک فرآیند با واسطه است. ویتامین B7 یک کوفاکتور برای سه واکنش کربوکسیلاسیون مهم است که شامل تبدیل پیرووات به اگزالاستات، استیل-CoA به مالونیل-CoA و پروپیونیل-CoA به متیل مالونیل-CoA می باشد. واکنش کربوکسیلاز شامل انتقال کربن با کمک بیوتین است. اساساً این تبدیل ها با کمک بیوتین، غذا را به گلوکز، منبع اصلی کربوهیدرات برای مغز و بدن، تجزیه می کند.

به نظر می رسد که بیوتین به طور گسترده به پروتئین متصل است. توصیه ها برای دریافت بیوتین بسته به شرایط از 5 میکروگرم تا 35 میکروگرم در روز متغیر است. به عنوان مثال، هیچ توصیه روزانه ای وجود ندارد، اما استفاده از بیوتین ممکن است برای مادر شیرده به دلیل افزایش تقاضا برای مواد مغذی مناسب و ضروری باشد. بیوتین همچنین برای رشد طبیعی جنین در دوران بارداری لازم است. در صورت نیاز، رایج ترین راه تجویز بیوتین خوراکی است، اما تجویز بیوتین می تواند به صورت داخل وریدی (IV) نیز باشد. بنابراین، هیچ نشانه ای برای استفاده روزانه توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده وجود ندارد، اما در صورت تجویز، تجویز آن معمولا از طریق راه خوراکی است. فرم IV برای مواردی است که کمبود بیوتین آشکار و علامت دار است. همچنین می تواند در درمان تریکوتیودیستروفی (TDD)، یک اختلال اتوزومال مغلوب نادر، که به نظر می رسد از مصرف بیوتین سود می برد، مفید باشد. شکل قرص بیوتین معمولاً به شکل های 10، 50 یا 100 میکروگرم وجود دارد. توسط کبد متابولیزه شده و از طریق کلیه ها دفع می شود.

 

 

بیوتین برای پیشگیری و درمان کمبود بیوتین مرتبط با بارداری، تغذیه طولانی مدت لوله ای، سوء تغذیه و کاهش وزن سریع استفاده می شود. همچنین به صورت خوراکی برای ریزش مو، شکنندگی ناخن ها، بثورات پوستی در نوزادان (درماتیت سبورئیک)، دیابت و افسردگی خفیف استفاده می شود.

 

 

علائم کمبود بیوتین شامل نازک شدن موها (اغلب با از دست دادن رنگ مو) و بثورات پوسته پوسته قرمز در اطراف چشم، بینی و دهان است. علائم دیگر عبارتند از افسردگی، بی حالی، توهم و گزگز در بازوها و پاها. شواهدی وجود دارد که سیگار کشیدن ممکن است باعث کمبود خفیف بیوتین شود.

 

 

شواهد اولیه ای وجود دارد که نشان می دهد وقتی بیوتین از راه خوراکی در ترکیب با روی مصرف می شود، در حالی که یک کرم حاوی ترکیب شیمیایی کلوبتازول پروپیونات (Olux، Temovate) روی پوست استفاده می شود، می توان ریزش مو را کاهش داد.ریزش مو بعد از یائسگی یک تجربه رایج است که می‌تواند تأثیر منفی زیادی روی فرد بگذارد. دلایل مختلفی برای ریزش مو بعد از یائسگی وجود دارد، از جمله تغییرات هورمونی، استرس و کمبود مواد مغذی.
تغییرات هورمونی در دوران پس از یائسگی می تواند منجر به ریزش مو شود. استروژن و پروژسترون، دو هورمون مهم زنانه، در دوران یائسگی کاهش می یابد. این کاهش هورمون ها می تواند منجر به نازک شدن مو و ریزش مو شود. مکمل سوپرابیون منوپوز حاوی بیوتین می باشد که در دروان یائسگی برای تقویت رشد مو و سلامت پوست و ناخن کاربرد دارد.

 

 

به نظر نمی رسد بیوتین به تنهایی بر سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تأثیر بگذارد. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ترکیبی از بیوتین و کروم ممکن است قند خون را در افراد مبتلا به دیابت که با داروهای تجویزی به خوبی کنترل نمی‌شود، کاهش دهد. سایر شواهد اولیه نشان می‌دهد که همین ترکیب نسبت سطح کلسترول تام را به کلسترول خوب لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) به کلسترول HDL، و غیر HDL به کلسترول HDL کاهش می‌دهد. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 درد عصب دیابتی را تجربه می کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بیوتین می تواند درد عصبی را در افراد مبتلا به دیابت کاهش دهد.

 

 

 

بیوتین ممکن است ضخامت ناخن های دست و پا را در افرادی که ناخن های شکننده دارند افزایش دهد.

 

 

دوز مناسب بیوتین به عوامل متعددی مانند سن، سلامتی و چندین شرایط دیگر بستگی دارد. در حال حاضر اطلاعات علمی کافی برای تعیین محدوده مناسب دوزهای بیوتین وجود ندارد. به خاطر داشته باشید که محصولات طبیعی همیشه لزوماً بی خطر نیستند و دوز آن می تواند مهم باشد. حتماً دستورالعمل های مربوطه روی برچسب محصول را دنبال کنید و قبل از استفاده با داروساز یا پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

هیچ مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDA) برای بیوتین مطرح نشده است. میزان مصرف کافی برای بیوتین 7 میکروگرم برای نوزادان 0-12 ماهه، 8 میکروگرم برای کودکان 1-3 سال، 12 میکروگرم برای کودکان 4-8 سال، 20 میکروگرم برای کودکان 9-13 سال، 25 میکروگرم برای نوجوانان 18 -14 ساله، 30 میکروگرم برای بزرگسالان بالای 18 سال و زنان باردار، و 35 میکروگرم برای زنان شیرده است.

 

 

بیوتین همچنین به عنوان یک کوآنزیم برای کربوکسیلازهای متعدد در انسان عمل می کند و کربوکسیلاسیون برگشت ناپذیر استیل-CoA را به مالونیل-CoA تغییر می دهد. این آنزیم ها در بسیاری از فرآیندهای متابولیک حیاتی هستند. اخیراً نقش‌های جدید بیوتین به‌ویژه نقش آن در سیگنال‌دهی سلولی و تنظیم اپی ژنتیکی مورد تأیید قرار گرفته است. مکانیسم اثر بیوتین با چسبیدن به بقایای لیزین خاص رخ می دهد. عوارض جانبی مصرف بیش از حد بیوتین می تواند شامل ناراحتی معده باشد، اگرچه این ویتامین همچنان یک ویتامین با عوارض جانبی بسیار کم است. جذب بیوتین توسط اپیتلیال کولون انسان یک فرآیند با واسطه است. ویتامین B7 یک کوفاکتور برای سه واکنش کربوکسیلاسیون مهم است که شامل تبدیل پیرووات به اگزالاستات، استیل-CoA به مالونیل-CoA و پروپیونیل-CoA به متیل مالونیل-CoA می باشد. واکنش کربوکسیلاز شامل انتقال کربن با کمک بیوتین است. اساساً این تبدیل ها با کمک بیوتین، غذا را به گلوکز، منبع اصلی کربوهیدرات برای مغز و بدن، تجزیه می کند.

 

 

هنگام مصرف داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین یا فنوباربیتال، نیاز به بیوتین افزایش می‌یابد زیرا این داروها جذب بیوتین را در وزیکول‌های غشایی مهار می‌کنند. سیگار کشیدن نیز بیوتین را به سرعت متابولیزه می کند. بنابراین، در صورتی که بیمار سیگاری باشد، افزایش دوز ممکن است ضروری باشد. اطلاعات در مورد سایر تداخلات دارویی حداقل است. هیچ آسیبی برای مصرف بیش از حد بیوتین گزارش نشده است، اما موارد مستندی از کمبود بیوتین وجود دارد. بیوتین می تواند با برخی از سنجش های هورمونی تداخل داشته باشد. در ایمونواسی با استفاده از تعامل استرپتاویدین-بیوتین، تداخل ممکن است نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب را القا کند. سطوح هورمونی تحت تأثیر ممکن است شامل عملکرد تیروئید، گنادوتروپین ها و ویتامین D باشد.

 

تحقیقاتی که ادعاهای استفاده از بیوتین برای ناخن و مو را تایید می‌کند همچنان مبهم است، اما تحقیقات مستندی در مورد تداخلات بیوتین و سایر داروها انجام شده است. هیچ گونه منع مصرف آشکاری برای مصرف این ویتامین وجود ندارد. بیوتین ویتامینی بی خطر و غیر سمی است که در صورت زیاده روی در بدن دفع می شود. هیچ تداخل گیاهی شناخته شده ای با بیوتین وجود ندارد. اگرچه منع مصرفی نیست، اما توجه به این نکته مهم است که اگر فردی بیوتین مصرف می‌کند و سیگار می‌کشد، ممکن است به دلیل افزایش متابولیسم بیوتین، نیاز به افزایش دوز داشته باشد.

هیچ پادزهر خاصی برای مصرف بیش از حد بیوتین وجود ندارد. وجود بیش از حد در بدن نادر است و از آنجایی که بیوتین یک ویتامین محلول در آب است، در صورت وجود بیش از حد از طریق ادرار دفع می شود. علائم و نشانه های مصرف بیش از حد بیوتین ممکن است شامل بی خوابی، تشنگی بیش از حد و ادرار باشد و محدود به آن می شود. از آنجایی که بیوتین دارای اسنادی در ایفای نقش در کنترل گلوکز پس از غذا است، ذکر این نکته وجود دارد که مصرف بیش از حد آن می‌تواند علائم و نشانه‌های فردی را که هیپرگلیسمی (افزایش قند) را تجربه می‌کند (به عنوان مثال افزایش تشنگی) ایجاد کند. بنابراین بیماران دیابتی باید قبل از مصرف بیوتین احتیاط کنند. آنافیلاکسی همیشه یک نگرانی رایج برای هر دارویی است، اما با علائم و نشانه های سیستمیک ظاهر می شود. در موارد نادر، افیوژن پلوروپریکاردی ائوزینوفیلیک، یک وضعیت تهدید کننده زندگی، ممکن است رخ دهد. در صورت مشکوک به مصرف بیش از حد باید با اورژانس تماس گرفت.