درد مفاصل و کمبود منیزیم

استئوآرتریت (OA) یا آرتروز زانو، بیماری شایع اسکلتی  که وابسته به سن بوده و گاهی ناتوان کننده می شود . نشانه بارز استئوآرتریت، تحلیل غضروف مفصلی است که استخوانها را در حین حرکت محافظت می کند و با درد مزمن و ناتوانی مشخص می شود. منیزیم، عنصری کمیاب و مهم در بدن انسان است که نقشی اساسی در حفظ تعادل  متابولیسم وانرژی ایفا می کند. انسان منیزیم را عمدتاً از طریق رژیم غذایی به دست می آورد. با این حال، دریافت ناکافی منیزیم نیز شایع است.
علاوه بر این، کمبود منیزیم با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد. تعداد زیادی از مطالعات بالینی وجود دارد که به رابطه نزدیک بین کاهش منیزیم و آرتروزاشاره می‌کنند، اگرچه این نتیجه بحث‌برانگیز است. همانطور که گزارش شده است، غلظت یون منیزیم برای تعیین سرنوشت سلول ضروری است. یون های منیزیم با غلظت کم باعث پیری سلول می شوند. مکمل منیزیم آپوپتوز (مرگ سلولی) غضروفی را کاهش می دهد و منجر به تکثیرغضروف می شود. 

عملکرد منیزیم

منیزیم (Mg) چهارمین عنصر فراوان در بدن و دومین عنصر درون سلولی است. از نظر نقش فیزیولوژیکی، وجود منیزیم برای بسیاری از واکنش های آنزیمی ضروری است. منیزیم دارای دو عملکرد کلی است: 

• اول، می تواند به صورت غیر مستقیم به آنزیم متصل شده، در نتیجه ترکیبی را تشکیل می دهد که آنزیم با آن واکنش میدهد.
• دوم، منیزیم مستقیماً به آنزیم متصل می شود و ساختار آن را تغییر می دهد و/یا نقش کاتالیزوری را ایفا می کند.

 
 به طور کلی، عملکرد اصلی منیزیم مربوط به استفاده از ATP است. در همه سلول ها عمدتاً به عنوان MgATP وجود دارد. 

بیماری های ناشی از کمبود منیزیم

کمبود منیزیم با فشار خون بالا، آریتمی های قلبی، انفارکتوس میوکارد، کمبود کلسیم و پتاسیم همراه است.

تقریباً 50 تا 60 درصد منیزیم در استخوان ها قرار دارد و کمبود منیزیم غذایی نیز به عنوان یک عامل خطر برای پوکی استخوان مطرح شده است. 

میزان مورد نیاز روزانه منیزیم

مقدار توصیه شده روزانه برای منیزیم برای مردان بالغ و زنان به ترتیب 420 و 320 میلی گرم در روز است. طبق گزارش وزارت کشاورزی ایالات متحده، میانگین دریافت منیزیم برای مردان و زنان به ترتیب 323 و 228 میلی گرم در روز است. این سطوح دریافتی نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از افراد ممکن است در معرض خطر کمبود منیزیم باشند، به خصوص افرادی که دچار اختلال جذب منیزیم هستند و همچنین با مصرف برخی از داروها که از جذب منیزیم جلوگیری می کند. 

 تاثیر منیزیم غذایی بر گردش استخوان

رژیم غذایی کم منیزیم با افزایش تحلیل استخوان همراه است. در خانمهای مبتلا به پوکی استخوان در مقایسه با زنان یائسه با عدم ابتلا به پوکی استخوان، مقادیر سرمی منیزیم، مس و زینک پایین تری گزارش شده است. در مطالعه دیگری که شامل زنان  یائسه بود، زنان مبتلا به پوکی استخوان شدید سطح سرمی منیزیم به شدت پایین‌تری داشتند. در بیمارانی که اختلال جذب منیزیم دارند، میزان منیزیم موجود در خون نسبت به میزان آن در استخوان بیشتر گزارش شده است.
 

تاثیر منیزیم درمانی بر پوکی استخوان 

مکمل های منیزیم مانند سیترامگ  بر توده استخوانی بیماران مبتلا به پوکی استخوان تاثیر بسیار خوبی داشته است. تجویز 600 میلی گرم منیزیم در روز طی 6 تا 12 ماه به 19 بیمار نشان داد که تراکم استخوان 11 درصد در مقایسه با افراد شاهد افزایش یافته است. همه افراد یائسه و تحت درمان جایگزینی با هورمون بودند و 500 میلی گرم کلسیم در روز و همچنین بسیاری از مکمل های غذایی دیگر نیز دریافت می کردند، بنابراین نتیجه گیری اینکه منیزیم به تنهایی دلیل افزایش توده استخوانی بوده است، دشوار است. در مطالعه دیگری، تجویز میزان کم 200 میلی گرم منیزیم در روز، که به زنان یائسه داده شد، باعث افزایش کم و غیر قابل توجه 1.6 درصدی در تراکم استخوان ستون فقرات شد و هیچ تغییری در استخوان ران مشاهده نشد که احتمالا به دلیل تجویز دوز پایین منیزیم بوده است. مطالعه کارآزمایی 2 ساله که در آن به زنان یائسه 250 میلی‌گرم منیزیم در روز داده شد که بسته به تحمل به حداکثر 750 میلی‌گرم در روز به مدت 6 ماه افزایش یافت. در یک سال، 2.8 درصد افزایش قابل توجهی در تراکم استخوان مشاهده شد. 22 مورد از 31 نفر افزایش در تراکم استخوان داشتند. در یک مطالعه کوچک دیگر،که افراد علائم کمبود منیزیم داشتند با مصرف 575 میلی گرم منیزیم در روز به مدت 2 سال، افزایش قابل توجهی در تراکم استخوان ران و ستون فقرات در بیماران مشاهده شد. به طور خلاصه، اثر مکمل‌های منیزیم سیترامگ بر توده استخوان به طور کلی منجر به افزایش تراکم استخوان ( BMD) می شود.
 

Kuang X, Chiou J, Lo K, Chunyi WE. Magnesium in joint health and osteoarthritis. Nutrition Research. 2021 Jun 1;90:24-35.
Rude RK, Gruber HE. Magnesium deficiency and osteoporosis: animal and human observations. The Journal of nutritional biochemistry. 2004 Dec 1;15(12):710-6.